Sana beni bıraktığın yerden yazıyorum;
üzgün değilim sadece kırıldım
seninle öyle güzel günler yaşadık
ama sen bir kalemde sildin
öyle sildin ki beni
ben kendimi yıllardır bulamadım.
Geçen gün ayaklarım beni
bıraktığın yere götürdü
değişen hiç bir şey yok
yine o ağaçlar, o masa ve sandalyeler
bir de tanığımız olan
mor menekşeler.
Sana beni bıraktığın yerden yazıyorum;
zaman nasıl da akıp geçmiş
bir gün uyuduğumu hatırlıyorum
ve
yıllar sonra uyandırıldığımı
adımı hatırlayamıyorum kimim ben?
hatırladığım tek şey
beni bıraktığın o yerdeki bana söylediğin
insafsız sözler.
Sana beni bıraktığın yerden yazıyorum;
sisler dağılıyor beynimden
şimdi hatırlıyorum
ben Aslı’ydım sen se Kerem
bir sevda masalının iki kahramanı
verilen sözler
saatlerce birbirine bakan gözler
yüreğindeki çılgınca atışları dinleyen
iki sevda kahramanı.
Sen bırakıp gittin beni, baştan yaktın gemileri
oysa ben o akıl hastanesinde
kağıttan gemiler yaptım günlerce
ama yüzdüremedim gemilerimi
bir yüzdürebilseydim eğer
çekip gidecektim sonsuz ummanlara ben.
Sana beni bıraktığın yerden yazıyorum;
beni öyle yaraladın ki sen
adımı bile hatırlayamıyorum.