VEKİLİME İKAZ
Madem ki Vekil’sin, Vekil gibi ol!
Varlığın umuttu, haberin olsun! Ta baştan çizdiğin şekil gibi ol! Zikzağın korkuttu, haberin olsun! Duy beni! Ben halkım, duyarak dinle Değişmezsen hiç dost olmam seninle Bir de sen hasta ol, bir de sen inle Yaramız buz tuttu, haberin olsun! Sürülen memurun durumu beter Çatılarda delireni kin tutar Şehirdeki müdür, köydeki muhtar Yüzünü unuttu, haberin olsun! Kimi Çankaya’ya çıktı soyundu Kime ilme nifak soktu soyundu Kimi de kendini yaktı soyundu Alttan duman tüttü, haberin olsun! Rektörün eline sen verdin kozu Ekranında gördük en ayıp pozu Mafya canavarı, çete horozu Başımızda öttü, haberin olsun! Geçtin Susurluk’tan kaldın Bursa’da Gör, kimden, nasıl ders aldın Bursa’da Perde perde oyun karaborsada Ne filimler bitti, haberin olsun! Madem ki Vekil’sin çareyi üret Madem ki Vekil’sin acıyı tüket Sensin muhalefet, sensin hükümet Uyuduğun yetti, haberin olsun! |
sistemin yorgun çarklarına
abandıkça durmadan
kopup gidiyor halktan.
Sanırım bu ülkede asalet ve vekalet kavramları yeterince hazmedilmiş değil şair dost.
Asaleten yetkisini zamanı geldiğinde kullanan halk; liyakat kavramını kavrayamazsa, bundan sonra da
vekaleti kendinden menkul manzaralar inmeyecek sahneden.. İsyanın isyanımdır şiirindeki, esen kal.
Sevgilerimle.