KAPAT GÖZLERİNİ
kapat gözlerini
ay çıktı yorgun güneş turuncu bir hayalet gibi şaşılacak dünyadan kaçıyordu esen rüzgarın önünde gecenin renkleri savaşıyordu üzülmüş yüzünü fark ettim leyla gözlerin koşuyor kirletilmez duygulara gökyüzünü dolaşıyorum en ücra köşelerinde hayatın tebessümlerine rastlıyorum bir yalnızlığın gizemi yatıyor yanaklarında kapat gözlerini görürsün beni belki … Mustafa kaya 20.01.2009 / Üsküdar |