Vazgeçilmezsin




neden öylece hüzün yüklüsün
surlarınla.
neden bir başına güzelsin
kız kulesi olup mavişin ortasında.
saklandığın acıları söyle
ıslak bedeninle.
hangi sırları tutuyorsun sokaklarında
ve hangi fısıltıları vuruyor zamanın
duvarlarına kimlerin çığlıkları sinmiş
saraylarının
beni de yanına al
deniz gözlüm
beni de sar yalnızlığına
hisarlarının.

gün iniyor şehir sarı
günlerdir aklıma getiriyorum
günlerdir seni dileniyorum
bir garip yolcuyum
geçip giden gemilerle
kah dinliyorum seni
salacak sahilinde
kah beş kez minarelerinde.
ve sessizce nefesime karışır nefesin
bir yalnızlık şarkısı gibi
ortasında denizin durup bakıyor gözlerin
ahh..istanbul
ömre bedel rengin
taşın..toprağın..tarihin
yedi tepe efsane hikayelerin
vazgeçilmezsin ..



21.04.2006 / İstanbul
MUSTAFA KAYA