Gönül Köşkümün Sermayesi Yalnızlıkbir dirhem mutluluğun gölgesinde kuru yaprak misali savruldum her tatlı telaşın sığıntısı kalbim ve her cilvenin boyalı aynasıyım devir döndü teccel tüccel misali güzel yüzler tutuşturur maskeyi ardından da yapıştırır fiskeyi saf çocuk gibi tutuşunca haylazlık insan hep öyle kalmak istiyor kirsiz sakalları bitmemiş toraman serden mutlu sözler görsün istiyor köşkünde bir paranın ucuna kilitlenmiş namus vefa kuyularına kıran girmiş tümden gölgelenmiş dürüstlük enayilik olmuş diyelim ki bulaştım sevda masallarına Mecnun köyneğinde çektim Leyla çilesi saracak merhem kaldı mı sermayede neden satılık ilanları asıldı aşklara alıcılar hep kumbarası şişkinler sevdaya emek hangi nasırlı elde bir çırpıda talanken mabetler artık bakmayacağım sevdanın yüzüne alırken beyaz düşlerimi benden başaklarıma çiyler düşerken güneşte yakmayacağım gülüşlerimi köşküme girmeyecek kara sinekler kirlenmeyecek emek dolu bakışlar ucu telli beyazlıklar atacağım umuda 09.01.2009 kör kuyularda kaldı benim muradım öyle kirlendi ki aşklar artık umutlarım yosun tuttu deniz kızı eftalyanın inci tanelerinde namuslu bir balıkçı düşünde |