gece ve sis,
korkular depreşiyor gök yüzünde kayboldukça her bir yıldız!
düşüyor her bir dayanak uzattıkça elimi.
siyah gözlerinde bir uçurum,
saçlarına dokunmak ölüm sanki!

gece ve sis,
karanlığın ortasında ölümüne bir his.
sinsice kazılmış kuyular ve yalandan günahlar,
dört yan zalim bir duvar.
cümleler kaybediyor her savaşı.
bu kaybetmişliğin göz yaşı.
siyaha sarılmış kadınlar iğrenç cümlelerle anıyolar adını,
günahsızlığına yazıyorlar en kötü suçları.
ve gece bitmeyecek bir sis perdesi .
ay söylemiyor artık hiç bir tını sevgiye dair.
korkulu masalları ve şeytanları uzun sakallı papazların,
ürküten bir cehennem ateşi,
yaşamadan ölenlerin üzerine dökülen zifiri karanlık perde.

gece ve sis,
güneşe hasretiz yine gecenin ortasında
zaman kendini kaybetmiş sorsan bilmez sabah ne vakitmiş
cümleler kaybediyor her savaşı
akılsızlar akıllarınca çizmişler bu karanlık düşü
bilmezler ki ebedi kalmaz güneş gelir ansızın
ve durduramaz hiç bir karanlık vakit
yeni gün doğar çamurlu bir sabaha
zincire vurulmuş hürriyete
yeni gün doğar
güneş vurdukça zifiri bir tarafa,
ortacağın zalim şeytanları yanar alev alev