SENSİZ YAPAMAM...
Bakire değil artık aşklar kirlenmiş tüm zamanlar
Bir uzak şehrin yalan sevda türkülerinin büyük ihanetleri var. Rengarenk yeminlerin içinde bir kelebek çırpınır rüzgarlarda Ve donarsın bir gün bahara özenen kış ayazlarında savrulursun. Artık çünküsü yok bıraktım kırgınlıkları hepsi sende kalsın. Kolay değil bak zor duruyorum titreyen dizlerimle ayakta Aralık vurmuş bir ayazda katık ediyorum gözyaşlarımı Çoktan tebessümlerle karşılar oldum ölümü sızılarımda Başkaydık işte sen minnet duyuyordun kırmızılara Benimse canımı alıyordu devrik cümlelerde ki sevişmelerimiz Pencerende yolunu şaşırmış bir beyaz güvercin ölüyor. Sadece ayrılık tadını çıkarıyor dinmeyen yağmurlarımın Ne garip çoktan çekmeceme kapamışım takvimleri Unutayım diye önceden koparmıyorum artık yapraklarını Günahlarımı çoktan yıkadım bir firari seherin secdesinde Kirpiklerime kurdum ihanetinin darağaçlarını Hüzün bulaştı parmaklarıma sana yazan kalemimden Aç sende ellerini kimsesizliğe saçıldı umutlarım topla. Şimdi kaç intikam iliştirmeliyim nefes aralarına? Kaç kez öldüm bu lal ayrılıkta? Kaç kez öldürmeliyim senide sevdamla? Kaç soluksuz aldanışla kanatmalıyım bizi daha? Karanlık sol yanımın kuytusuna ilişmiş bu yalanla Sadece nabızlarımda uğultulu kalmış bir muştu ısmarladım. Mühürlenmiş yokluğunla alevlerden bir yangın kuşanmışım yüreğime Her an patlamaya hazır bir mayın sol yanım bundan sonra Her gecem bir odun cehennemine uzaklarında soluksuz Sıra sende mi olmalı artık kan yüklü bulutlar karışırken ömrüme? Sadaka bir tende bir kaç ödünç mutluluk çaldım diye Kırgın düşlerin çöl sıcağında mı yanmalıyım susuzlukta? Hasretin volkanında alevler başlar bu bedende Bir bebek ağlar içimde saklı sevdama yanan Herkes hep bir yüzümü görür mutluk maskesi taktığım Oysa hep ıslaktır gözlerim ayrılığımıza dayanamayan Bir gözüm ağlar bir özüm bazen de her kelimem her sözüm Ey yar aramızda ki sensizlikte başlar cinnetim. Sensiz yapamam. Daha anlamadın mı? Sen yokken her gün biraz daha ölüyorum ben. |