Sinince gün ışığına
Siyahta karanlığın belirsiz korkusu
Ateş kırmızısına döner
Sen ve siz bende var diyen sensizlik
Derin acılarım yakar yıkar
Sen varsın diye seviyorum yalnızlık yalanını

Seni soran savunmalarım
Işığı bekleyen vefakar sabır çiçeklerim
Sıralanmış anılara uzanırsa
Rüyalarıma dolan denizin iyot kokusu
Bakışını bırakırım yeşil kuşak taktığım sehere
Gözyaşı dökerken dil çeperime sözlerin
Bensizliğimde beni görmek için
Öksüren gecem arar bulur hayalini

Gözlerimi etiketleyen telaş
Bağrımın yaşı patlayan yanak lavı
Eserse nefesimde saniyeleri yutan rüzgarın
Boğazımı sıkan kuru bir el olur
Yol efkarıma basan sessizlik
Seher özleminde yüzümü okşayan güneş
Sen bu aşkı benimle yaşamadın ki
Bırak
Sevişsin rüzgarın nefesi
Toprağa sinmiş yağmur kokusunda
Bırak
Yaprağın şebneminde parlasın
Parladıkça yüzünü yıkasın serçeler
Kalsın perişanlığım
Hasret gecenin yarasa salyasında
Aksın şehrin damar yollarında

Savaş tozuma bulaşan
Benimle yaşlanan yıllar
Şimdi ben gibi sen
Yıldızsız gecenin karanlık çığlığısın
Dün çizgimi kırsa da dalga kıranlar
Grileşmiş ruh vitrayımda soldu
Mevsimsiz bedenimle bütünleşen soluğun
Şimdi ben gibi sen
Kuşkunu sindirmek için
Zaman topacında dönen ölümü özleyen hatıratsın

Kanadı kırık serçe yalvarışında
Gurbet sılası
Burun çıtamı sızlatan sözler
Yar kokusunu sinesine çeken gecelerde
Andıkça anar seni düşlerim
Bulutsuzluğa inat
Dökülürken toprak neferi yaşlarım
Üç ünsüze üç nokta koyar gönül rayım
Ve anımda zamansızlığı yaşar
Yaşadıkça takılır öldüremediğim hayalin
Aşk enkazımda yansımaların yankısına
Nokta koysam da ben bu aşka
Kullanılmış bir yürek bıraksam da yıllara
Kırlaşmış şakağımda beklemenin yorgunluğunda
İntihar vagonları devrilir kor külü dolunaya

Beden soluğumu ezen ruh nefesim
Sıradalanlığın sitemiyle bakma
Bakma nefes kadranıma sıkışmış yaşama
Renklensin bedenimde savrulan monoton renklerin
Güne gülümseyen bakışlarla açmak için kapıları
Gün doğumlarına serdim maviyi yutan duyguları

NURTEN TARIM