OYNAŞMA ARTIK BENLEHer gün bir teğet geçer, gözüyle ve kaşıyla, Yine akşam geliyor, bilmem kaç oynaşıyla... Nerde eski akşamlar, gönlü dolduran huşu? Çırpınır yüreğimde, gecenin garip kuşu... Ne bir derviş nefesi, ne de bir kanat sesi, Bilmezsin, garip kuşun, olmaz asla kimsesi. Karanlıktan daha çok, gördün mü kalabalık? Ağzı açık bekliyor, gör zifiri karanlık. Sırtımı dönüyorum, şimdi karanlıklara, Aydınlık demliyorum, yaslanıp bir çınara... Ay’la, güneş birlikte, içimi aydınlatan, Gözüm göklerde değil, içimde atacak tan! Artık saklanıyorum, hem geceden, hem günden, Yıldızlarla birlikte, dönüyoruz düğünden. Tek bir tebessümümle, düşer gecenin tülü, Sığmıyorsa kainat, neylerim ben o gönlü. Yüküm ağır olsa da, bu dağların karından, Daha zengindir içim, şehrin sokaklarından... Bakma taşıdığıma, geçmişten kalan uru, Cennet köşkü de bende, hem cehennem çukuru! Nerde görürsem çukur, bir bir kapatıyorum, İçimi aydınlatan, bir ışık yakıyorum... Kimseden müjde değil, bu benim alın terim, Kendi aydınlığım da, kamaşacak gözlerim... Çekil artık karanlık, yoldaş değiliz senle, Doydum karanlıklara, oynaşma artık benle... Hayrettin YAZICI |
Tebrik ediyorum. İyi yıllar dilerim.
Selamlarla..