Kar üzerine çizilen anlar
mavi yi güneşe tutmuşlar gözlerine yansımış .
saçların dudaklarına dokunan, saçların rüzgarla dans eden. kirli bir sokak, kirli elleriyle bir çocuk. bir ağaç bir yaprak alabildiğine tutunarak. bir mavi bir mavi şu gökyüzü sıra sıra kuşlar resme tuttuşmuşlar bir mavi bir mavi şu gök yüzü sıra sıra bulutlar resme tuttuşmuşlar kirli sokaklar, kirli sular tuzaklarla dolu yollar, kuruyan ağaçlar siyah bir tabloya kızıl nehirler mavi ve asi alabildiğine hürriyet saran gözlerini siyah bir tabloya kızıl nehirler tutulmasın hiç bir sınır uçuşuyor kelebekler pembe ve kartenesi renkler tutulmasın hiç bir sınır hadi tut ellerimi; uçsuz bucaksız kırlara çıkalım, güneşe kadar koşuşalım. bahar bir mevsime tut ellerimi, hiç kimseler olmasın uçsuz bucaksız bir çiçek mevsimine alabildiğine renklerle yüzüşen bir nehirde tut ellerimi hiç kimsler belirmesin böylesi bir resimde sınırsızca nefretini söyle en tatlı sözlerle dokundukça bulutlara ve açık pembe bir maviye utansın betondan duvarlı sokaklar ve binalar gibi insanlar sınırsızca anlat yaşamın gayesini dudaklarınla olmadık bir akşamda aniden korkmadan yüreğime inançlarım depreşsin, yürüdükçe korkusuzca yaşama günahsız olmak için savaşarak günah yazanlara suçsuz olmak için şavaşarak suç tutanlara bir akşamı yazalım yeninden yaşamın kalbine silelim değerlerini benliğimizin, yelken açalım özgürlüğe bir pazar yeri, ve soğuk bir kış günü elleri donar bir çocuğun, fakir bir sokak bakar camlar seyre dalar sıcak camlar arkasından susuzdur soğuk bir kış günü ölüme insan susuzdur kurgusuz bir sahne gerçeğe böylesine çizilen perde suskundur köpekler yolda, suskundur donuk taşlar. yürüyen ruhundur zamanda , donuk ayaklarınla sorgusuz mutludur, kar üzerine çizilenler acılarla tat bulur |