Dört hatip
bir kitap
çevirip defalarca okusanda
yüzüne elbet yara düşürür günahların

buyruklar gelir
keşke diye birşey yok
yaşama diye
sus
ağır
sakin
kıpkızıl merdivenleri ışık hızıyla aşan ayetler gibi
sus
dinlen
sabrı olanlarca
defalarca dinlen

bak ortanca kümeslerine gerçeğin
tozu buhar ile onaranlara
çamura giz diyenlere bak

ambarlarında umudun son buğday tanesi
çarmıhtaki son yaraya başka yüz
esmer biraz daha
dört kitaba son hatip belki
bilinç bataklığında kendini hiçleyen
adıllardan habersiz elma yaprağı
Adem biraz...
olmak güçmüş anladım
Adem olmak zormuş
aklıma endişe gülüşün ile vaha ararken intiharıma










SARP ÖZDEMİR