Ölümüne korkuyordum ben soğuklardan
Okuluma giderken
Evime dönerken
Köhne sokakların duvarlarına resimler çizerken hatta

Herkesin cehennemi korkularıymış anladım
Ölmeden henüz,ortak olmuş bizi insan eden düşlerimize
Göğsümde bir ip cambazının endişesi
Düşüm sonsuz bir it uykusu

Ezber ettim ben evvelden daha
Nasıl güzel koktuğunuzu

Kuytularda ben vardım
Hatimlerde ben
Derin bir iç çekişti renkli mezarlarınız
Oralarda bendim üzerinde sallandığınız taş

TAŞ;
Başını bir kez yasla kör karanlıklarda
taş işte,yok başka adı

Dargın bir adamı Eyyüp kadar toprak
Ürkünç bir hayal kadar böyle karanlık görmemiştim hiç
Üstelik bu çetin kar aydınlığında

Ölümüne korkuyordum ben soğuklardan,iyi bilirsin
Al ısıt ellerini derdin kasıklarımda

Ayrılık işte neylersin

ELLERİM ŞİMDİ,KENDİ KASIKLARIMDA




SARP ÖZDEMİR