BirŞeyler EKSİKyetimleşen ve çocuklaşan bir paradoks kıvamında üşüyorum... yanlış sözcükler zehirliyor dilimi cümlelerim yalnız nedendir bilmem öksüz cümleler çiçekleniyor boğazımda ve duvarlarımda asılı duran kocaman bir anne çığlığı... hava kadar yakın bir anne ninnisi elimde kalan şimdi neyin nesi... yaşayıp ölmek istiyorum gölgeme ve tutunmak duvardaki kocaman yüreğe ab-ı hayat taşımak kendimden Ona ...biliyorum ömrümün tek ninnisi kalmadı nefesimde sesim de yalnız acıdaki zehir kadar ...ıhlamurum yok ...ninnim yok ...kolum yok ...kanadım yok anası olmayacak artık anılarımın..... oysa ne kadar canlı duruyor fotoğrafı ; bir kıyamet kopsa bari bir Sura üflense bitse bu yaşamdaki ölüm düşse eğer bu düşmeler bu tek umudum özledim gülüşlerini nedir avuntum .....yaşam ki sen şimdi kim olacak benim kalbim esirgeme ninnilerini duyabilmek için kuşların sesini... Veysel Toprak |
şimdi kim olacak benim kalbim
esirgeme ninnilerini
duyabilmek için kuşların sesini...
şiirinizi çok beğenerek okudum kendimden birşeyler buldum yüreginize sağlık ...
sevgilerimle...