bir kadın düştü geceye ustam
bulanık bir sisin ardından
doğan güneş gibiydi

sen gördün
şahitsin ustam
yağmur ay ve yıldızlar avare bakıyordu
gece gök kuşağını gördüm ustam
bir sen bir ben
bir de aynalar ve denizdi onu gören
çok bilindik bir adam zamanı b/içiyordu



bir şarkı düştü geceye
bir şiir yazıldı güldüğü yere
sen de bilirsin ustam
zaten bir sen bir ben
bir de aşkın anlamını gerçekten bilen
ki
ihaneti s/aklarken yalnız bir insan
aşktır kendi gerçeğini sobelyen



Merhaba
Yüreği aşkın bayram yeri olan güzel dost
Uzun süre yazmamaya söz vermiştim
Sen ne kadar aşksan
Ben o kadar düştüm
Düştüm bir akşamcı şarkısının ortasına
Sustuğum kadar ayyaş kaldım
Hala da düşlerde kaldım
Kırıldı yüreğimin tüm omurgalara
Denize oturdu gülüşlerim
Bir çırak hep çırak kalıyorsa
Bil ki ustasına ihanet ediyordur
Ama gördüm ki sen ustanın da ustası olmuşsun
Gençlik de bu olsa gerek
Ben düş ve gülüş yorgunu
Ben ayrılıkların ben acıların çocuğu
Yüreğine yakışan o bahar çiçeği hiç solmasın
Gözyaşlarınla da olsa sula
Sevincini ortak et gün doğumlarına
Gecelerine ay ışığı ol
Düşlerini bölüş gözlerindeki yorgunluğun
Ah ustam ah uslanmayan yüreğin yazgısı
Boynu bükük bıraktın beni
Yazmasam şiir alınacaktı
Şimdi şiir soluk alsın burada
Gözlerindeki aşk büyüsün
Ben gözlerin içindeki derinliklerde boğuldum
Hani derler ya
İnsan kendi yüreğinin kölesi diye
Ben de güzelliğin kölesiydim şiirli gecelerde
Gecenin en suskun saatinde sokuldu umut
Senin gördüğün sis değil gerçekti
Aşkın yüzleşmesiydi belki
Bel ki uzun yollar yolcusu beklemelerdi
Senin de dediğin gibi
O geceye doğan bir güneşti
Gözlerinde batıp giderken bir akşam güneşi
Şarap kadehine çizilmiş bir tablo gibiydi
Gece şahitti tüm güzelliklere
Deniz zaten dalgalarını vuruyordu kirpiklerine
Gördüğüm
Yağmura yakın duruyordu gülüşü
Bir sigaranın dumanında savrulup gidiyordu hasreti
Söylenecek tek söz şiir gibi değil şiirdi
Ah ustam ah kısacası aşkın anlamıydı gözleri
Ben ne söylesem söyleyeyim
Her şiir biraz eksik
Her şair biraz yalandır
Ama sen hem doğru hem de şiirin tamdı
Kısacası sabaha uzanan bir destandı
İnsan aşık olunca
Rakı kadehine şarap da yakışır
İnsan yüzündeki utanmayı da kaldırır
Aşk da bu değil mi zaten
Geceyle gündüzü
Ayla güneşi bir eden
O sevdiği insanı evrenin merkezi bilen
Ey koca usta sev sakın vazgeçme sevmekten
Yoksa o yürek şiiri erken biçilen toprak olur
Hasadı erken kaldırılan ekin tarlası
Acele etmek bilirsin ki emeği yok sayar
Sevmek de yürek işi
Emeğe durma vakti günlerin
Sen ansızın yüreğinden yakalanan bir sobeydin
Ah usta
Gözlerin erken düştü pusuya
Daha en yazayım ki ben sana
Yüzün şimdi uzaklarda rengini yitirmiş bir fırtına
Olur ya
Sen bana aldırma
Ustam diyen yüreğine kurban
Aşkla kal gönül yarası
Aşk ve şiir dolu yüreğin hiç susmasın
Sana son sözüm
Sevmekten utanacaksa o kalbin
Sök at
Şimdi kızgın bir güneş gibi
Düşlerini yalnız bırak
Delikli çınarlarından güvercinler uçuşsun
Sevgiden kaçan yüreğine de aşkolsun

Umutla kalasın güzel insan adın aşk olsun…..

Aşksa
Ayrılığı koynunda büyüten yalan
Tek bir gülüştü
Senden arda kalan
İsa İnan