Ne zaman yürekten sevdimse
Meçhul dur kaç kere yaşadım ben bu romanı;
Ne zaman yürekten sevdimse; ayrılık vardı . Yok bir çare hep kendim kuruttum gözyaşlarımı, Ne zaman yürekten sevdimse; yalnızlık vardı . Sen de çek git, bırak git beni hiçbir an düşünme, Kahpe kader de, acımasız hayat de; boş ver üzülme. Nasıl olsa dayanırım alıştım hasretin her türlüsüne, Ne zaman yürekten sevdimse; ayrılık vardı . Alıştım kaderin her türlü çirkefliklerine, sillesine, Ne zaman yürekten sevdimse; yalnızlık vardı . Yaşamadım gitti şu yalan dünyada gönül tadında, Ah bir bilsen nelerden vazgeçtim senin uğrunda, Artık sende yoksun seni de kaybettim yol ortasında. Ne zaman yürekten sevdimse; karanlık vardı , Ne zaman yürekten sevdimse; pişmanlık vardı . |