I

mum üflenmediği sürece hayatta kalamaz
dudaklarını yaklaştır.
ateşin kabuğunu soy;
orada mutlaka kürdilizhicazkâr
orada sızım sızım sızlatan bir saz...
var...
var...
var...

II

geçmiş, saçlarını kibrite dolayabildiği kadar güzel
ve dudaklar...
onlar beni çoktan geçmiş bir his.
neydik biz?
ölüme mi yeminliydik!

hayatta kalmak oluyordu her yıl
çocukluğuma yaptığım en büyük süpriz...


III

"ve biliyorum;
ayrılığa ilk ayak basan astronotun,
keskin yarıklarından hatıralarına açılan penceresinin buğusuna yazmak zordu bir kıyımı."

kader değil bu: sizi,
size baktığımda geçmişimi görecek kadar parlattığım gibi, bunu da silerim.
kendi gökyüzüne kan çökmüş
ve her seferinde A Eraj Pozitif dualarına çıkan bir kadın değil,
ben bugün bir tek istanbul’u isterim.


IV

sahibini kaybetmiş bir biletim
üzerimde tarihin dudak izleri.


V

Gitmek istiyorsun
ama uçurumlar bir yol değil.
eğil!
trajedimin dokusuna uzan.
sevil! ki tarihtir aslında o,
çilektir, geçmişime kanlı gözlerle bakar.

demiştim sana baba, inanmadın!

kadınlar bugün çocukluğum gibi kokar.


VI

mum ve alev geçmeyecekse bugün hiçbir şarkıda
lütfen notalarınızı da alıp gidin.

- görmüyor musun Neco, bu kadın hasta, yaralı... sana sezeryanlı!

gidin dedim ulan gidin!

cennet iğneden geçmiyor işte
onu cehennemimle dikin!


VII

değdi de, ortadan ikiye ayırdı çocukluğumu
musa’nın asası
bir parçası muma emanet
bir parçası ellerinizde sefalet...

ateş: israfil’in nefesine hasret ten parçası.


VIII

hatırlarsınız, o gün yirmi yaşındaydım
bir eşeğinki kadar güzel olmasa da
rengini unuttuğum gözlerimle seyrinize dalan
karşı kıyılarınızda aşkla bozduğunuz bir altındım.
oyuncaktım.
her yanımı sarabilirsin şimdi alevin ortanca kızı; bakır
çünkü büyüdüm.

bu gece yirmi iki yaşım tedavülden kalkar
ömrümün adisyonu size kalır.


IX

ben adımı unuttum anne
adımı başkaları biliyor.
hazır beni tam anlamıyla doğurmamışsın
n’olur beni cennetine geri al anne

acıkta kalan yanım, cehennemine değiyor.


X

ben, haritaden silinmiş,
atlaslarda kurşuna dizilip
ipte sallandırılmış bir millete mensubum.
kefen olmaya gidiyorum.
sakın bu gençliğin körpeliğine aldanma.

sadece izle, izle...
yerin yirmi iki kat altına gömdüğüm pastaya,
israfil sessizce üflüyor yine.