Koynumda Yetim ŞiirsinYazık bir şiir bırakıyorum sana Öçlerinden arınmış bir tabutta… Yollar kadar kandırılmadım hiç, Ama yollara kandım hep… Değmediğim her yerinde bir sızı, Küçük bir çocuk gülüşü gibi kalakaldım. Evet, bu baharlara döktüm kinimi… Daha dün, örüyordum seni hayallerime, Bir rüyada görmek yetmiyordu hiç! İçimde kanayan bir yara gibiydin Sonra ne olduğunu hiç anlamadım ki… Gittin, geceler çöktü gündüzlerime… Artık beklesen de olur, beklemesen de, Yeter ki unutma o günlerimizi… Bak, unutma/ yoksa yaralarım, Yine kanar, durmadan… Sözlerim de karıştı bu ayrılığa. Acılarıma katlanıp koşuyorum sana, Koynumda yetim bir şiirsin şimdilerde… Emre onbey |