Nevrotik SancılarYaşanmışlık sonucu oluşan bir nedamet bu sus kalıyor fırtınada yağmurların soluğu ne zaman aynaya baksam abanıyor üstüme iki yakası bir araya gelmeyen zaman kısılıyor sesim düşüyor omuzlarım göğüs hizama ne zaman sussam kimsesiz bir çığlık asılıyor titrek sesime şöyle bir silkinip kendime gelsem dayanıyor sabrımın burçlarına kılı kırk yaran edasıyla paranoyak bir kadın aynalar zamanla döllenmiş bir esaret bu esrik gecelerin nevrotik sancılarından ne zaman yaşamaya kursam içimdeki saati mücrim bir yalnızlığın sokağında çalıyor titriyor bedenim buz tutan bir alfabenin koynunda ne zaman ısınsam üslubu bozuk bir rüzgar oluyor içime dolan şimdi ne yapmalı bilmem ki kıçına tekmeyi vurup çıksam bu sokaktan bir kelepçe gibi yapışır koluma zulam sokaklar Arzen ATA |
sus kalıyor fırtınada yağmurların soluğu
ne zaman aynaya baksam
abanıyor üstüme iki yakası bir araya gelmeyen zaman
kısılıyor sesim düşüyor omuzlarım göğüs hizama
..............aman aman aman ne harika bir eser denk geldi ki böyle,,
ee bu üstadın şiirine uğur böceği az gelmiş ,,
kutlarım arkadaşım süperr...