BANA AŞK BORCUN VAR
Hani hep yazardın ya şiirlerinde
İşte O gözyaşlarını sardığın yapraklar getirmişti Emsalsiz hüznünü Gittiğin yerden başlıyordu yine herşey gibi Kederlerin en kesifi Dışarıda acımasız bir rüzgâr İçime yağıyor sanki sulu sepken bir kar Koy gitsin Gitsin Kaldırım taşlarından sızan gözyaşlarım Çamurluymuş ya yollar Ne farkeder ki Çaresizliğin mührünü vurmuşum dudaklarıma Tek kelime çıkmıyor dilimden Yadıma düşüyorsun aniden Aklımı kaybediyorum mazgal deliklerinde Sıra sıra geçiyor yüreğimden Kara tabutlar Ve Hala bir maral hıçkırıyor içimde Kaç yıl oldu ellerini ellerimden çekip gideli Kaç gün dönümü yaşandı akşamın eteklernde Kaç mevsimin bileti kesildi yengeç dönencelerinde Hangi ayda gizlenmişti en uzun geceler Ve Hangi ayın kucağında saklanmıştı En kısa gündüzler, bilemiyorum Oysa Tüm selamlarım sanaydı Her vedasında güneşin Bilsen nasıl da özlüyorum Bakışlarının yeşilini Gecenin bir vakti Üç-beş nöbetlerine dikip de Seni seviyorum dediğini İçimin ayazında Tek tek öldürüyorum tüm sevmeleri Hadi ey yâr Azad et artık beni Hapsettiğin kuytulardan Bil ki bana aşk borcun var Eylül GÖKDEMİR//Asimaral...12 KASIM 2009 |
saygı ve selamlar, tebrik ederim şiir dostum.