düşün ki!
boşalan gözyaşlarım
kendi kendine bir deniz oluştururken
şimdi attığım her adım
kendine ağır ve gittiğine pişman
kırptığım her göz aralığı
bir öncekinden yaşlı ve yorgun
dökülen saçımın her teli
kendine küskün ve yetim
kağıtların boş kalma halini bilirdim de
içimde bomboş yüzebileceğim ihtimalini hiç düşünmezdim
bir de kuyumu kazan karanlığın alnından öpeceğini dudaklarımın




düşün ki!
şu kalemi tutmaktan bile ızdıraplı ellerim
şimdi kurşuna dizilir tüm parmaklarım
sadık ve sebatkãr görünmeye çalışsalar da
dökülen tüm kanlarda
hepsi suç ortağı değil miydi?
ondandır kırmızıya bulanmış olmaları harflerin
ondandır dağınıklığı bu cümlelerin
bırakın kendi haline
dağıldığı kadar dağılsın!
üstünü başını örtmeyin hiçbirinin!




düşün ki!
çukura düşmüş insanlar sürüsü
üstüme doğru yürürken
yetmeyen gücümün çaresizliğine
hep müebbet giyiyorum
kaç vakit daha beni
boğmaya çalışacak kopan çığlıklar
ve kaç vakit
yalnızlığına terk edilecek mavi umutlar
yarınlara göbek bağımla
sıkı sıkıya tutunmaya çalışırken
dünlerin de bugünlerin
yarınları olduğunu hatırlıyorum




düşün ki!
uçurumun kenarındayım
inatçı ayaklarıma geri çekilmeyi
hükmederken aklım
ısrarla ağrısız ve sancısız ölümlere
intihar planları kurmaktayım
hani kapatırsam gözlerimi
kıyametim kopacak o kesin
ve Azrail’le can pazarlığına oturacağım belki
ben iyi rolümü oynayacağım
günahsız, saf ve temiz
ona da kötü rol düşecek
acımasız ve zalim




düşün ki!
bir yanım dünden razı
arkadaş gibi kol kola çıkar belki
ya da savaşa gider gibi
çelikten zırhlarını kuşanır üstüm
kazanmanın hırsı gözlerimi karartmasıyla
elindeki kozları kullanmaya yeltenir ihtiras




eyy! öfkesini kaşlarının ortasında
yolcu taşıyan sevgili!
beyaza nazır yüreğimi yatırdım avuçlarında
ayaza kesmiş bakışlarını ha bire yağdır dur üzerlerine
merak etme hiç ardından kalacak enkazlara
düşün ki nasıl olsa mutluyum bu son yolculukta!




Meral Gül


...şiiri güne düşüren değerli seçki kurulu üyelerine
ve yorumlarını esirgemeyen şiir yürekli Dostlara;

sevgi ve teşekkürlerimle...