HADİ GİYHadi giy, üşümezsin derdi annem; Ben, giydikçe üşüyorum bir tanem. Poyrazın ayazında düşerken çiy, Titrer dört yanım, kapanır çenem. Sessizlik, deli bir çığlıkla gelir, Taş kesilmiş gövdem, ansız irkilir! Yalnızlığa, kaç kapıdan girilir? Bütün rüzgarlara açıkken sinem. Sesler kesilince acı sirenle ! Kimsesiz koşarken mahşer yerine, Ölüler, böyle mi dirilir anne ? Yalnızlık kısrağı tutamazken gem! Ha çöle düşmüşsün, ha bir vahaya, Güneşle göz kırpıp, el etsen ay’a, Yalnızlık bitecek, sanırsın, güya, Şimşekler çakarak gelir bir sitem! Kaç nehir geçiyor içimde dinle, Tanı, yanağımda siyah bir benle, Kıyısında geziyorum seninle, Yine de esmiyor ılık bir meltem. Yalnızlığı asıyorum bir çölde, Ne dedimse anlamadı, kaç dilde, Haber veriyorum, yalnız sen bil de, Tutmasın ardından kimseler matem. Hayrettin YAZICI |
Güneşle göz kırpıp,el etsen ay’a,
Yalnızlık bitecek, sanırsın,güya,
Şimşekler çakarak gelir bir sitem!...
hüzünlendirdi şiir...hüzünlü ama çokça güzeldi..yüreğinize tebriklerim..selamlarımla