Sus Oldum...Susuyorum… Yürüyordum yağmurda cevaplarını bilemediği sorularımla Yalnızlığım ben yağmur birde sorular Aslında çok güzel bir ikili olurduk yalnızlığımla Ama şuan dört kişiydik Bir anda yağmur kayboldu sanki istenmediğini anladı Hava karardı butlar çöktü Tıpkı içimin kararmasına benzedi gökyüzü Biraz daha ilerledim yanıma bir baktım yalnızlığımda yok artık Yine sorular çoğaldı aklımda yine bir çok soru Cevaplarını bile bilemediğim bir çok soru Oturdum bir kaldırama…. Başım ellerimin arasında sadece duruyorum Gören dondu sanacak ama hiç biri anlamadı Göz yaşlarımı saklamadığımı Yine bir soru bir soru daha sonra Sıkıldım cevapsız soruların oluşmasından Beni kanatmasından yormasından Belkide günlerce savaşsam bu kadar yorulmam… Arıyorum cevaplarımı arıyorum Söyleyeceğim o kadar çok şey var ki Susuyorum artık… Cevaplarını bilmediğim bir soru kalıbı oldum Kedimi bile tanıyamaz oldum… Ben mutluluk istedim yalnızlık geldi Ben yalnızlık istedim…. Göz yaşlarım aktı kalbim yandı sus oldum… Ümit Nebil |