2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1794
Okunma
Zor gelir geceleri başımı soğuk yastıklara koymak
Yarında tıpkı bu sabah gibi mutsuz uyanma korkusu yüzünden.
Nedendir bu yalnızlık nedendir bu korku bilinmez
Ama ;
Çok zor be artık güç yetmez gönül dayanmaz oldu
İçi kaplayan karamsarlıklar gözden okunur oldu
Acılar hüzünler….
Söz dinlemez kalp ona inat eşlik edercesine
Düşünür beyin her derdi takar…
Kimini günlerce kimini aylarca…
Yok artık dayanılmaz oldu bu işkenceye
Birinden biri fazla gelir bir bedene artık…
Sen kalbi seç !
Aklın kuytu arka sokaklarda gezer
Laf dinlemez serseri misali….
Ama kalp ne kadar tekrar istese de
Korkar tekrar karanlığa esir olmaktan…
Ümit Nebil
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz