MuM DiBi
ve vakit gelmişti yine
yazmak lazımdı, o karanlıkta ağlamak çok güçtü artık… ve zaman dururken ilerliyorduk usulca farkına varmaksızın kimliklerimiz ödünç ellerimse kiralıktı kalemi tutan... ve o yalnız mum o kadar sönmüştü ki sanki hiç yanmamış gibi ve o saflık… bir sonraki kibrite aşık ateşi esirdi sadece… ve nasıl da kimsesizdi panikteki yelkovan görsen unutulmuş bir şair derdin ufuktaki ışığa adanmış bir çift gözcesine anlamaya muhtaç… şayet bir muamma istila etmeye görsün o umut ve yıkım kırar geçer sükuneti… öyle hüzünlü bakmasaydı keşke keşke öyle bir gülseydi ki bayram sanırsın… o kadar korkak o kadar korkunç ve o kadar kırmızı… |
sustum ve düşündüm... şiir gibi şiir!
Sevgimle
Atilla Güler tarafından 5/19/2007 1:46:16 PM zamanında düzenlenmiştir.