madem ki anladıklarımıza dair her üstad karalamış iki hece
deli de delensin, çünkü zerre anlamadı olan biteni…
yoksa bitmez bu gece…

ki anlamadım ben de…
anlamadım neyi kovalar
aptallığıyla sabit bu insan
ölür aslında
anlamasa da
kırdığı her aşk kızılı kadeh
aslında yalan…

ve kırmaya değer miydi sormayagör
birer, ikişer, üçer,
ve dörder dörder geride kalır
günler değil yıllar
ve yıllanır
tadı acıysa sirke tatlıysa şarap…

ya gelseydi
ya “affet” deseydi onca zaman sonra
gelmeye, beklemeye değer miydi?
anlamadım…

ve hala anlamıyorum
sadece, salt, yalnız, etten, kemikten ve karışacak yakında boka püsüre
Allah’çılık oynar neden…
neden can alır
ve can verir ne bok uğruna?
ne ölmedi ki ağlar, neyi değiştirdi ki güler?

yılanlara teslim özgürlüğü
yalanlara teslim erkekliği
çok mu değerliydi ki haykırır?
anlamadım

ve anlamamakta ısrar ediyorum
ve haklıyım kendimce
yaşamak için çalışmak
yaşamak için yaşamaktan başka her şeyi yapmak
aptallık değil de nedir sizce de…

kim yıktı varoluş sebebinizi
kim tüketti sizi
gözyaşınız ikibuçuk kuruşla baknotlara çalakalmış
kim mahkum etti sizi günlere, aylara, senelere
kim kırdı cesaretinizi nefes almaya dair
ve şair
kapkarakalemvebembeyazkağıtla kalakalmış

ve sansürünüze sokayım
küfüre, küfür etmeye vurgunum
tükensin diliniz…
ve korkaklığınıza söveyim
ki korkaklığınızca köleyim
varlığımı defterden siliniz…

ve doğmayı anladım
ölmeyi bile anladım inanın
ama arada niye yaşamaz
niye teslim olur insan
işte onu anlamadım belki
belki bundan bütün isyanım
ve çilem sadece ona aşık
ona vurgun
ona tutsak üstad…