YİRMİ YEDİ YIL GEÇTİ
Yirmi yedi yıl geçti artık
O aşkın istifinden, Yirmi yedi yıl önce zakkum çiçekleri elimdeki ıtırlı kokularıyla gitti imbata. O küçük, simsiyah çocukluğum da yok yanımda Sokaklarını gezdiğimiz tütün kokusu oturmuş ellerime izmarit çaparisi, kirli sarılı apartmanlar Uyku kafesi döşeğimde Karartıda yalnızlığım Avuçlarımda buzdan sıcaklığımı Nasıl örtsem üstünü nasıl? Ne zaman, Yokluğun ömrüme dokunsa Gençliğimdeki retinam sana bakıyor Nereme anlatsam nereme sorsam Ben bendeki beni özlüyorum kimsenin görmediği.. Bugün, dün, Ben oturmuyorum karşında, annem gözlerini dokundurmuyor gözlerime Virgüle koydum hayatımı Bitmeden özleminde Sensizlik kördüğüm Puslu dün, Puslu bu gün, Vakit öldürüyor zaman Sahi sende! Bendeki sensizlik oldu mu hiç? Zavallı bir aşk doğdu bu güne Hala vazgeçilmeyen Elvedalı elvedasız, Zaman ötesinden. İBRAHİM ÖZDEMİR(2009) |
Selamlar...