BENİM BABAMİçimde varlıgı, sönmez ışığı, Şefkatle, mutluluk merhem sürendir. İnsanlık örnegi,insan aşığı, Ateşten gömleği, cana gerendir. Mütevazı, yaşlı, bir köy aşıgı, Alın teri aş’a, salar kaşıgı, Sevgiyle doluyken kalbin ışığı, Mutluluğu, ilmik ilmik örendir. Doğru yoldan, yanlış adım atmadan, Garibe, mazluma, asla çatmadan, Helal kazancına, haram katmadan, Sevgiye, ışıklı çadır kurandır. Pamuk kalpli, mangal gibi, yüreği, Elinden düşmezki ; kazma, küreği, Avcu nasırlı, baş eşarp sarığı, Yüzünde çizgiler, eşsiz zerendir. Kagnılar dolusu, hüzünler çeken, Dürüstçe yaşama, çok terler döken, Kuru sogan yiyip, boynu nu büken, İsmini dürüstlük, şana verendir. Sırtı kambur olmuş, elleri nasır, Üstünde yorgan yok, altında hasır, Fitneli hayatta, bir yarım asır, Güzel ahlak bana, miras serendir. Çekmediği, dert ve çile kalmadı, Kötülüge, asla teslim olmadı, Ecel ip gerildi, yine yılmadı, Onca zulumlere, gögüs gerendir. Dünyada; ne sedir var, ne konagı, Tek teni kadardı, onun otagı, Kendi kaderine, kendinde agı, Örüpte, dünden bu günü görendir. Kapıldı, çileli bitmez telaşa, Felek yollarını, çevirdi kışa, Ne han idi, ne bey, nede bir paşa, Mazluma, kul olan, artı orandır. İnsanca yaşayıp, hakka yürüdü, Sevgiye, barışa, teni yürüdü, Dag, taş’a, sıgmadı, ondaki güdü, Dilde; bir kelamı, bine yerendir. Aşk yolunda, seçti en yüce katı, Dürüstlük yükleyip, yaşamlık atı, Yaşamda ömrünün, son saltanatı, Omuzlar üstünde, kabre girendir . Seni aramızdan, alınca kader, Uğruna gözyaşı dag oldu her yer, Ne bitmez sefermiş, gittiğin sefer, El nasırlı, makber hana varandır. DEMYANLI |
Sevgi
Sevince büyür.
Sevgi
Nefretle küçülür.
Seviniz ki
Dünyaya sığmayacak kadar
Sevgi büyüsün.
---- 10.8.1976 - Adana
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ - İstanbul