TÜKENEN UMUTLARHayallerimin pusulası kırık şimdi Hasretin yüreğimden taştıkça, İnadına Kader bağladı yollarımı Kâh dağlar izin vermedi Kâh yollar Yıkıldı köprüler. Bitti vuslat umutlarımın gölgesinde Demlenen düşler. Şimdi, dalından düşmüş bir yaprak gibi Nereye savurursa rüzgar odur yolum. Gam yüklü yüreğimin boynu bükük Sönmeye yüz tutmuş tüm ışıklarımın gerisi Sis ve karanlık. Ne şiirlerimdeki bir mısraya düşer adın Ne de dinlediğim şarkılarda varsın. Yokluğun kezzap gibi yaktıkça yüreğimi Efkâr efkâr dökülüyor Dudaklarımda ahlarım. Yıkılmış, sessiz bir öfkeyle Tek tesellim Yüreğimde saklı ucu yanık mektupların. Ooof of !... Canım sıkkın Gönlüm yorgun Kalbim sana çok kırgın Kör bir bıçağın gölgesinde Yavaş yavaş Bir zehri içer gibi Gittikçe tükeniyor umutlarım ! Hande HAGHGOUİ 18.09.2009 |
silgim kalemimden önce tükendi,demekki yazan kalemde değil,suç bendeydidoğru olan hiç birşeyi yazamamışım demek ki işte bu yüzdendüşüyor kalemim...
Bu bir veda mı? bilmiyorum...son bir gayretle bunları yazıyorum.bahar geliyorben sevinemiyorumdüşüyor kalemim...
Çünkü ne mecalim kaldı nede umutlarım,
Hepside tükendi kayboldu.
Harika bir şiir okudum gönül sayfanızdan.
Yüreğiniz dert görmesin saygılarımla.