Arkana Dönersen -2. Gün-
Boş mekânların istilacı
Salâhiyetsizliğine girift Düşen perde Tenimi yolan nefes -renginden ayıramadım- Durgun akıntın aksi Soluğun oflaz Anadolu türküsü tuttursa Bir dilinde yumuşak -şaklar şakıyış- -üflediğin kavis- Terslenişin sedası işgalinde Aralan/araklan/arkalan/kan Hepsine takılan -/mış/- Geçmiş zaman Susuzluğa eş Boynu bükük ekinlerin sarı hali -Saçlarına dedim- Gamlı gülibrişim Yaprağı gövdesine küs Vurdukça rüzgâr Sürükler dokunuşu Dolanıp toprağa Dağlara ağlar Irmak kokusu Sürüsü bahar yoklamış sebat var kirpiklerinde İltica bürünmüş bir kere gözlerime Boşluğunda isyanı mesrur yaşatır Hançere saplanan ah Acıdan önce dökülür -kan Seviyoruz dedikçe -revan -Kan revan- Uzandığım sabır Tuz -tuz içinde buz- Ekseninden geçiyor kanatlanan Us Çürümüş avuçlar onlar Yalpalayarak sepkenleşen kil Hülyalı kanatlara evrilen bulut Melezleştirilmez siyahı İçimi kime verse Dizlerimde kanırtıyor Kemik gibi dermanı Eril ruhumu beklet Gölgesine ağlayan kuş |