bu mektup birgün geçerse eline
bilki senden önce açıldı anne
kapattılar parmaklıkları üzerime
gözyaşlarım içime saçıldı anne

Adını andığımda dillerim kanar
tutuşur dizlerim yüreğim yanar
daha ölmedim üç-beş günüm var
oğlum öldü diye ağlama anne

şimdi dağlarda çiğdemler açar
buram buram memleket kokar
Halk ateşiyle yanar insanlar
bilki hepsi oğlundur anne

haber geldi fermanım yazılmış
kırılmış kalemim kefen hazırmış
ötelerde derin bir çukur kazılmış
oğlum öldü diye ağama anne

Şimdi bahara hazırlanır köyler
Yaylasında mağrur çoban ateşi
küllerinde birileri türkü söyler
Bilki hepsi oğlundur anne

sorma bu veda neyin nesidir
And ım halkın düşüncesidir
oğlum öldü diye ağlama anne
oğlun örselenmiş halkın sesidi

onlar sandı öleceğim
beyaz kefen giyeceğim
Yemin olsun sana anne
Darağacında bile güleceğim