MELODRAM
Ne soğuktur yanlızlık üşürken kurumuş bir ağacın gölgesinde
ölümden öte ne saklı ki ihtiyar bir adamın titremesinde sesinde pişmanlık arama ,düşman senin kendi nefsinde köprüden geçmeye korkmazdın iyilik olsaydı tepsinde ve yollarımı çevirir her suyun başında bir harami insanın en büyük düşmanıdır yine kendi içindeki zebani boynunda künyen olacak bastığın karıncanın vebali ölümü tatlı bir uykumu sandın Uyan ey ahali Halin vaktin yerindeyken uzatmazdın bir an elini sarsılmaz bir taht sandın içerken kadehte terimi acaba bir daha hatırlarmısın tepe taklak inerken yerini her biber aynı acıyı vermez yakarken dilini, ne sandın söylesene kendini benim başım yine en fazla kendimle dertte aynalarda dövdüğüm düşmanda bendim her kavgada koruduğum o mertte ellerimi kaldırdım semaya bu melodram başka sette kurduğum cümleler ruhumun eşgalini ortaya atmakta çiğerlerim sigarayla boğulurken gözümden yaş akmakta mahçubum gençliğime annem babam arkamdan bakmakta biri şu diziyi bitirse bağri bu serseri kendini yakmakta güvercin kanatlı uçurtmalar yaptım gümüş kaplamalı ciltle sen ters esen bir rüzgardın estikce kalbim sallandı ipte bütün iyi niyetlerimi öldürdün içinde sakladığın kötü niyetle benmi çok derine dalmıştım yoksa hayatmı çok dipte büyüdükçe ihanet duvarları merdivenler yüklendim sırtıma başkalarından çaldığım dertler sırlar kattı sırrıma gördüklerim beni ürkütmeye başladıkça ihtiyaç duydum yardıma denize düşen yılana koşar misali, sarıldım kara gün dostuna azrail bir çeltik daha attı postuma... benim başım yine en fazla kendimle dertte ellerimde kalem kağıt,kalbimse pertte yükler yuvarlansın omzumdan hakkını helal ette ellerimi kaldırdım semaya bu melodram başka sette GÜNGÖR KAYA..... |
hayret !...
kutlarım sevgili şair .