SENSİZ ÖLEMEDİM
senli benli saatleri düşündüm dün gece
kar yağıyordu istanbula üşüyordum titreyen ellerimle yazıyordum adını kaldırımlara okul duvarlarına. beraber gezdiğimiz yollarda geziyordum bir elimde çiçek bir elimde yanlızlık herkezi sen sanıyordum seni hiç kimse herşeyim oluyordun herşeyimi kaybettikce yaşlı bir tren istasyonunda karşılıyordum sonbaharı hasretim buruk bir bakışla mendil sallıyordu arkamdan sen uzak bir istasyon oluyordun ben paslanmış bir demir yığını arkama bile bakamdan gidiyordum sonra gözlerin geliyordu aklıma eriyordum... üzülüyordum bu şehirin aciz haline sokaklarında gezinen bile kalmamış balık ekmeğin bile tadı bozulmuş yani anlıyacağın istanbul yaşlanmış en çok beni ve onu yıpratıyordu zaman işte böyle gel zaman git zaman çoğaldın içimde binlerce acıya böldüm hasretini her acı başka bir romandan alıntı her acı bana senden kalıntı. ben bir tek seni özledim.. birde beraber ıslandığımız geceleri ölüm geldi kapıma sensiz ölemedim... senli benli saatleri düşündüm dün gece hiç farkına varmadan sustugumuz saatleri yüzünün yüzüme aktıgı saatleri yani hani üsküdardan karşıya geçer gibi demli çay kokan paslı gemilerde martılarla paylaştığımız simit gibi senli benli saatleri düşündüm dün gece çünkü ben ençok seni yazmışım şiirlerime daha adını koyamadığım şekillerde bazen bir acı oldun bazen bir umut bazen yağmurdun gözlerimde bazen kapkaranlık bir bulut.. senli ve benli saatleri düşündüm düngece hani senin ben benim sen olduğum saaatleri hani biz oldugumuz saatleri şiir tadında aralık akşamlarını kar felan hikaye, yüzünün beyazlığını ve koyuluğunu gözlerinin ben bir o saatleri birde seni özledim ölüm geldi aklıma sensiz ölemedim GÜNGÖR KAYA |
sevda izlemiş
hüzünlüsünden...
saygıyla şair.