Ne zaman istedim yaşamayı Bilemiyorum Ama biliyorum ne zaman Ölmek istediğimi (şimdi olabilir mesela)
Ne çok ağlamak istedim Bilemezsiniz Siz ancak gülmeyi Yaşamak sanırsınız ya… (oysa sadece vicdanlılar ağlar)
Ne zor bilemezsiniz Kalplerini askıya asanlarla Her gün görüşmek Ve bundan şikâyetçi olamamak (çoğunuz aynısınız, kime şikâyet edeyim ki)
Çocuktum büyüdüm Aslında hep küçüldüm Önce hayallerimi unutturdular Sonra zeytin peynirle kandırdılar (kuzenim yağmurda öyle diyor)
Gece diye saygı duyuyorum Gündüze de Bütün renkleri kolladığı içinse En çok geceyi seviyorum yine de… (beyazı yok etmiyor en azından)
Penceremin kenarına oturup Saatlerce tavla oynayabiliyorum Hayatın bana izin verdiği kadar da Mutlu olmaya çalışıyorum… (mutsuzken kaybedeceklerimi biliyorum)
Öyle be üstadım Aslolan hayattır… Yaşamak aynı zamanda Yaşatmaktır güzellikleri… (yüreğiyle büyütmektir her şeyi)
Daha görülecek Daha sevilecek çok şey varken Ellerimizle üşüyüp, terleyecek anılarımız da Bu nefret kime? (üstelik bunca severken…)
Ben yazarken senide düşündüm Güzel yürekli üstadım Sen mezarından bir gülüş at Belki dökerim o zaman iki damlacık (yaşarım senide anlaşılmazlığınla)
Ölsen de uzak bir yerde Ruhun bak halen burada O halde Demek ki ölmemiş siniz? (etrafta bunca ölü varken)
Öyle üstadım Adım: emre Hani soracak olursa halimi Senin kadar sevdiremedim kendimi (ama yinede sevdim her şeyi)
Aslında bitirmek istemiyorum Bu yazıyı… Yazmak belki daha da çok yazmak Arada sırada da yaşamak doyasıya (en güzelini hemde)
Kendine iyi bak üstadım Kaderde varsa yine görüşürüz Önce kalemim gider elimden Sonra harfler, hayallerim derken… (ben giderim bu hayattan)
Öyle ya, Yazmadan da olmuyor hani Ruh hapishanesinden…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ruh Hapishanesinden… şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Ruh Hapishanesinden… şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Beynimize vuurlan kelepçeler, kalemimize de vurulursa veya vurulmasına izin verirsek, yaşamak çok daha zor değil midir dersiniz.
Döer duvar arasında kalıp, gökyüzünün küçük bir bölümünü görebilsek de hepimiz yine de içimizde ki isyanları her şekilde yazmayı başarmalıyız. Mahkum edilmiş beyinler ve duygular hep yazarak var olmuştur bunu unutmamak gerek.
güçlü bir kalem ile karşılaşmak muıtlu etti beni.
Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize.
onurumsun tarafından 9/9/2009 9:41:27 AM zamanında düzenlenmiştir.
Öyle be üstadım Aslolan hayattır… Yaşamak aynı zamanda Yaşatmaktır güzellikleri… (yüreğiyle büyütmektir her şeyi) ALINTI YAPTIĞIMA BAKMAYIN TAMAMIYLA GÜZELDİ ŞİİRİNİZ, BEYENİLE OKUDUM DEFALARCA, HEP AYNI DİZELERDE TAKILI KALDIM ALINTI YAPTIĞIM....TEBRİK EDİYORUM DOST KALEM...
Gündüze de
Bütün renkleri kolladığı içinse
En çok geceyi seviyorum yine de�
(beyazı yok etmiyor en azından)
Öyle ya,
Yazmadan da olmuyor hani
Ruh hapishanesinden�
öyle yaa gece saklıyor kötülükleri,kötüleri, çirkinlikler.... ve bazen öle muhtaç oluyoruz ki geceye gözlerimizi kapatmayalım diye...
ve
gerçekten yazmadanda olmuyor...yoksa çatlar insan dökemzse içindekileri....iyi kötü ne varsa...
yüreğinize sağlık ....harika bir paylaşımdı..kaleminiz hiç susmasın...