Vazgeç
Ben geçmem bu sevdadan amma sen vazgeç Kerem,
O güzelim isminin hakkını ver muhterem. Sanma bir gün usanır ve bu işten geçerim, Hangi günü beklersin, zâten olmuşken verem. Sevenleri ayırmak yakışmaz bir insana, İnsaf et, hem hayırdır infak ey benî Âdem. Ver, demişsek malında yoktur asla gözümüz, Vermem, dediğin ile yeter bize şu adem. Şu devrin insanını, aman haklı çıkarma, Bu zamanda kalmadı, dedirtme sakın erdem. Bir dağ olmaktan vazgeç, düşmez elimden külünk, Hem sen de sevdiğine kavuşmuşsun ya mâdem. Anlaşıldı, sen çekil, çekil bari aradan, O merhamet sahibi, Sultan’ı eyle hakem... Ankara, Eylül 2009 |