YoRGuNuMNe gece farkında Ne doğan gün Bu ikilemde kaybolup gidiyorum Ne ayaklarım ağırlığımı taşıyabilecek güçte Ne yüreğim koruyor sükutu Beni dinliyorum... Benden öte bir sessizlik İçimdeki çocuğu davet ediyorum Biraz çılgınlık işte Nafile… Oda derinlerde bir yerde, ağır uykuda Hesap soruyorum kendime Acımasız sorular geliyor aklıma Karşımda savunmayı bile hiçe sayan Yine ben… Ağırlaşan başımı alıyorum avuçlarımın arasına Dağ gibi büyüyor sığdıramıyorum. Yarınlara cemre düşmüş Umuda tutunmak istiyorum Kalıyor elimde Bir ceylan bakışı sevdiklerim gözlerimde Sonra zifiri karanlıklara dalıyorum Ben benle baş edemedim be dost Acılar sızıyor içime yudum yudum Yorgunum… Devrim Tülay Aydın < Şiirime yüreğinin güzelliği ve sesinin doyumsuzluğu ile can olan çok değerli hocam Sn. Mehmet Nalbant’a teşekkür ve saygımla...> |
BEN BENLE BAŞ EDEMEDİM BE DOST
ACILAR SIZIYOR İÇİME YUDUM YUDUM
YORGUNUM!
HEM DE ÇOOOK!!
Bu eseriniz de diğerleri gibi harikulade.
Kutlarım...