Bu şiire serbest şiir diyecek dostlar çıkacaktır. Ama bu şiir bir serbest şiir değildir. 7+7= 14 lü hece ölçüsüyle yazılmış bir şiirdir. Her bölüm kadar sayısı vardır. 1 de bir dize ve sonu ayaklı. 2 de 2 dize ve ikinci dize ayaklı. 3 de 3 dize ve ilk iki dize kafiyeli 3.dize ayaklı olarak gider. Sınır yoktur. 10. Bölümde, 9 dize sonları kafiyeli 10. Uncu dize bir öncekilerin son dizeleri ile ayaklı ve kafiyelidir. Benim şiir serüvenim açısından hecede farklı bir arayıştır. Benim şiir yolculuğumda Türk Hece şiirine farklı bir soluk getirmektir. Umarım dostlar beğenir,

HECEYE YAZILAN


Göçmen kuşlarla giden, sevdam geriye dönmez

Akmaz gözlerimden yaş, kurudu göz pınarım
Bağrımda patlar volkan, hasret ateşim sönmez

Kırık dökük anılar, bekler köşe başında
Ayrılık ırmağının, gürleyip akışında
Kalbimin kıyısına, çarpan dalgalar dinmez

Yağmurlu gözlerine, bir zamanlar esirdim
Aşk hikâyelerini, anlatan son nesirdim
Sırat’ın köprüsüne, gülüm, zamansız erdim
Dallarım kuruyunca, sevda kuşlarım konmaz

Sensiz aldığım nefes, içime akan zehir
Gönül suyum kirlendi, kalbim kanayan nehir
Duramam buralarda, bana yabancı şehir
Aşkın paydası kayıp, geride kaldı kesir
Yüreğimiz donunca, sevda ateşi yanmaz

Tutunacak dalım yok, savurma hazan yeli
Kayboldum gecelerde, kalbim sensiz bir deli
Vuslatsız şafaklarda, akar gözümün seli
Ay, yıldızla oynaşır, titrer gönlümün teli
Son sabahta uzatsam, tutar mısın bu eli?
Aldandım yalan söze, kalbim bir daha kanmaz

İsyanım sana değil, ömrüme sisler çöktü
Divane yüreğime, anılar hüzzam döktü
Sığırcıklar misali, gönlüm boynunu büktü
Sağanak yağan hüznün, ruhuma hicran ekti
Bir vefasız sevgili, şu genç ömrümü yaktı
Karşısında gülerek uçan külüme baktı
Kirlendi aşk ırmağı, gönlüm sevdayla yunmaz

Leyla’nın Mecnun’uyum, bak, yüreğim çöllerde
Şirin’in Ferhat’ıyım, dağdan esen yellerde
Aslı’ya yandı Kerem, külü yaban ellerde
Elif’in türküsüyle, Karac’oğlan dillerde
Saydam düşler kırıldı, kan damlayan güllerde
Son perdeler çekildi, gözümde ki tüllerde
Sevdamız hazin bitti, yârim gönlünü sunmaz

Hırçın sevda suyunda, başka gönle akmadım
Gün oldu hüzünlendim, derdime hiç bakmadım
Dikenli aşk yolunda, yürümekten bıkmadım
Gözümde soldu resmin, bir gün olsun yakmadım
Hayatın çilesine, şimşek gibi çakmadım
Dikleşen patikadan, inan sensiz çıkmadım
Bülbül olup dalında, neşe ile şakmadım
Hasretle kavrulduğum, gülüm adımı anmaz

Bir yılkı atı oldum, sözüne artık kanmam
Son kararı sen verdin, bilesin şimdi yanmam
Yedi cihan tutuşsa, bil ki adını anmam
Mahşer gününde bile, kalbimi sana sunmam
Aşkının şerbetine, yüreğimi hiç banmam
Çağlayarak aksa da, sevda suyuyla yunmam
Ağlayarak çağırsan, geleceğimi sanmam
Hüzzam kayığındayım, gülüm, istesen inmem
Ruhum hicranla yandı, boynumu büküp sinmem
Yâr, sensiz zehir olur, yavan aşlarım yenmez

Coşkun Mutlu / Hüznün Şairi