gül/üşüyor...!hiç kimse duymuyor kendi ıslığını çalıyor şiir durmuş da tümcelerin kepezine delirir gördün mü şair dışarıda yağmur bir çocuğu dövüyor çocuğun dudaklarında ıslık ıslak kaldırımlara dalan gözleri kısık düşleri ellerini kirletir… sıska bir düş çıkarırken koynundan bir kadın kına kokusuyla üzerine serpilir düşerken çekimsiz fiillere dudağında üşür ünlemler gözleri sislenir... sen yaz şair düş hükümsüz kelimelere dışarıda bir dünya üşümekte senin içinde yangın gözlerine düşmüş Filistin baygın baygın dünyayı şamarlıyor şovenist bir emperyalizm sen yaz şair yaz azizim... ırkına dur insanlığın soyun bir kadının yazgısını ağlatmaya aldırma dışarıda bir çocuk yağmurdan bir damla ufaldıkça ufalıyor kemikleri üşüyor burjuva mı içiyor/ gülüşüyor sevişiyor/gülüşüyor gül/üşüyor şair gül/üşüyor... avucumda kirli bir düş dilimde en kralından bir sövüş durmuş bir namlunun ucuna devrim ne sağım / solum belli ne de rengim sen yaz şair ben kelimeleri tükettim koro halinde okumak düşsün bize “utanıyorum insanlığımdan oysa yaşamak bütün derdim”... sevgi kaya |
soyun bir kadının yazgısını ağlatmaya
aldırma
dışarıda bir çocuk yağmurdan bir damla
ufaldıkça ufalıyor
kemikleri üşüyor
burjuva mı
içiyor/ gülüşüyor
sevişiyor/gülüşüyor
gül/üşüyor şair
gül/üşüyor...
Duyarlı ve güzel bir yüreğin sesini okudum yine
muhteşem güzeldi.
Öptüm şiirin yüreğinden..
Kos/kocaman sevgimle.