Kendi düşünün musluğuna eğilmiş dudak
Cümleleri emiyor inançsız mevsimlerde
Islanıyor ten, yağmur bulutla oyunlarda
İntihar bakışları gözde, yangınlarda şafak.

Korkunun tırnağında irin, özlem yolculukta
Kan tutunmuş deriye, köpüklü titreyişlerle
Tükeniyor yol, ruh sarmaş dolaş sevgiyle
Bir veda öpüşü demlenir közlü dudaklarda.

Her düşün kıyısında ezberlenirken şarkılar
Bilinçsiz rüyaların kollarında dizeler üşür
Dudağına yapıştırdığın her söz ıslaklığında
Bir türkü henüz uğranmamış ruhunu bölüşür.

Gülümserken ölümlere, uyanabilsen kollarımda
İnançsız bekleyişlerin kıyılarına çekilse gemiler
Soylu çocukluk resimlerindeki unutuluşa dalarak
Çağlarını inkâr eden sorgulara kapansa yürekler.

Yağmur düşüyor, kahramanını beklerken perdeler
Islanmış hayallerin ülkesinden dönemedi kâşifler
Solgun güneşlerin arkasında rengini yitirdi çiçekler
Kaybettik inançlarımızı, göğsümüzdeki sızı isyankâr.

Selahattin Yetgin