DiyemedimBiliyor musun sevdiceğim, Hiç gözüm kalmadı ayrılıklarda Biten sevdaların ardından. Ne bakışlarım dondu, Ne yüreğim dağlandı Ne de bu kadar zor geldi Senden önce vedalar... Gel-gitleri yaşamadım, Bırakmadım kendimi hiç Karanlığın koynuna Ve hiç çaresiz kalmadım Sende kaldığım kadar. Diyemedim; Ne sana git, Ne kendime kal diyemedim. Yanımda ol, bırakma beni sensiz Demek istedim beceremedim. Diyemedim tut elimi Kurda kuşa yem etme Al gözlerimi gözlerin olsun Diyemedim... Oysa ki; sanaydı şiirlerim Ve sanaydı, sabaha uyanan rüyalarım. Sana, aşkına, sevgine, Ve yüreğineydi özlemlerim... Şimdi gidiyorum istemeden Veda ediyorum sana Sabrını denemeden. Evet sen, sen hoşça kal sevgilim, Hoşça kal... Ne anlayış, Ne iç çekiş olmasın bu ayrılıkta Gönüller bir, Duygular perişan olsun adım/ız... Rukiye Çelik/2007 |
yalnızlığın habercisi olsun diye
ayaklarının değdiği her sokağın köşebaşına
benim gibi kehribar yalnızlığa mahkum
bir ıhlamur ağacı dik
dik de öyle git……………İÇimden geldi ve yazdım................. Sevda cesaret de ister, duruş da ister. Taşlar yerli yerinde olmalı ve içten gelen dile aktarılmalı, dilten öteki yana. Sonra acılar, iç geçirmeler ve sızlanışlar kaplar yüreği ve firaklı hüzünler damlar şiir olarak beyaza...
Sizin de yüreğinizden çağlamış hüzün pınarı.... İç burkucu bir güzel şiir okudum yüreğinizden.
Güzel şiirinizi ve yazan yüreğinizi kutluyorum,
saygılarımla....