Servi kıyamda bekler
Duaya durmuş dut dalı
Hali bir başka olur beyaz gülün
Söğüt yana devirir kakülün
Yapraklarda rüzgarın dudak izi
Menekşenin gözleri bu demde çok derin
Sularda oynaşıyor serçeler
Çocuklar tadını çıkarıyor gölgelerin

Göğe bir bir çekiliyor umutlar
Gözleri süzgün ağlamaklı bulutlar geçiyor
İçime çektiğim deniz kokusu
Hayat dingin mi dingin
Bir ikindi uykusu

Meşelerin bağlıdır dili
Hanımeli çıkarmış mendilini
Ihlamurlar yorgun düşerken çiçekte
Başım asılı kalıyor gökte
Görüyorum
Hayat nasıl örülüyor kaç renkte
Ansız elinden düşüyor sevgililerin
Belli ki zamanı geçmiş kızıl güllerin

Sarmaşıklar kuşatıyor yeşil hisarı
Tohumsuz buğday başağı gönlüm
Sarı mı sarı
Çoktan unuturken aynaları

Bir ahşap sövede kalakalıyorum
Terk edilmiş evlerle birlikte ağlıyorum

Kokmasam da güller gibi
Alın işte
Dağılıyorum



Hayrettin YAZICI