Nerde mazlum TÜK varda yerden kalsın dikilsin
Bu gün değilse yarın yanındayız bilinsiz
Türk’lük ruhu uyansın ayrılıklar yakılsın
İnan ki bana kandaş benden bile yakınsın


Yeter deyip yumruğu indirelim başlara
Zülüm görmekten artık döndük kara taşlara
Alışkındır düşmanlar bozkurt kara kışlara
Puslu havada bir gün kan doldurur TASLARA



Yüreğinize, gönlünüze sağlık Nilüfer hanım,
Nedendir bu suskunluk, anlamak mümkün değil, aslında anlamak istemiyoruz...
Asnki Türkiye diye bir ülke yok, onun idarecileri yok,sanki bu ülkede yaşayanlar Türk değil...
Bir anda rumla rum, ermeni ile ermeni olabilenler, uyduruk zulüm hikayelerine bile sıcak bakanlar,
hatta sahiplenenler neredeler...
Niye zahmete girsinler ki, öyle ya zulüm gören Türk... Bırakın, kökleri kurusun, silinsinler...
Bu ülkenin insanının da aydınının da, idarecisinin de duyarsız olmaya,
gaflet içinde olmaya hakkı yoktur...
Herkese düşen görevler vardır, herkesin yapabileceği birşeyler muhakkak vardır...
çinle 15 milyar dolar ticareti olan (tamamına yakını ithalat) Türkiye'yi, ayakta zor duran,
nüfusundan başka potansiyeli olmayan çin karşısında çaresiz bırakanlar utansın...
Birkaç milyar dolarlık ekonomik kayıp çini yerle bir eder, bunu herkes biliyor da bizimkiler idrak edemiyor...
Dedim ya ölen Türk, zulüm gören Türk, kimin umurunda...

Neyse, duramıyacağım devam edersem,
duyarlı yüreğinize sağlık,
Güzel şiirinizi yürekten kutluyorum, selamlar, saygılar...