VURGUNŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bazen insan nefsinin oyuncağı oluyor. Öylesi bir zamanda iğde kokulu
dost dedğim dostumu öyle bir vurdum ki kendim bile kendimi affedemiyorum... Herkes bu iblis nefsime bir kere basıp geçsin diye bu şiiiri paylaşıyorum.... Necla Sarıkavak[NÜS] Seni bilmeden kıran bu abla affedilmeyi bekliyor..... Şimdi ebruli bir ağıt tutar zamanı Zaman ellerime yakılmış kına gibi solar gider içimde ki kıyametin sur’u üfrülür yüreğim burulur defterim dürülür hangi mevsimde hangi zamanda kaldın Ey! nefsim sen kendini ne sandın Ey! ben deki ben Öyle bir pejmurdesin ki nefsindeki zehre bandın Ey nefis Bilmedin dostun, dosta dostça vurgunu İçin için için yer seni Unuttun yer altı gölü gibi ıssız içinde ki gölgeni yaktın geçtin dost dediğin ilgeni kendin yıktın kendindeki bendini hani iğde kokardı dost kokulu saatler hani dosta dostça verdiğin vaadler iğde çiçekleri bir bir döküldü bak dostluğun ilmekleri birer birer sökülür bilmedin iğdeler çok içli ağlar ağlar da göz yaşları yüreğine dökülür dostluk bile yerden yere saçılldı hadi şimdi sus gönül kendini boşa yorma akıllanmaz bu nefse beyhude hesap sorma nilüfer Gökdemir Gür |
Göz yaşı sessiz çığlıkların şelalesidir….
............................Enver ÖZKAN (Ağlayan DELİ).
………………………… Saygı ve Selamlar..