GÖNÜLHangi yola sapsam çöle çıkıyor Mehtabın gölgesi göle çıkıyor Yüreğim azatsız köle çıkıyor Yıkılıp kalasın diz üstü gönül Umudum çözüldü yanaklarıma Hasretin saplandı şafaklarıma Bir damla su olsan dudaklarıma Yıkılıp kalasın köz üstü gönül eledin savurdun yelden yellere Kapıldık tufana deli sellere Kara ağıt oldup düştük dillere Yıkılıp kalasın söz üstü gönül Bırak yıldızları sularda yansın Gece isyan etsin fecr’e dayansın Tan yeri kahrından kana boyansın Yıkılıp kalasın yüz üstü gönül Yusuf kuyusunda kanar yüreğim Sanırsın asırlık çınar yüreğim Çöllere düşmüşte yanar yüreğim Yıkılıp kalasın buz üstü gönül Bu şehir isyanda her akşam üstü Türküler ağladı Yaren’e küstü Figanda Aşiyan bübüller sustu Yılılıp kalasın saz üstü gönül Nilüfer Gür Gökdemir |
Kutlarım...
____________________________Saygı ve Selamlar..