ARTIK UYANDIN ll
Hazan vurdu mevsim tozdu savurdu
Her bahar yeni bir düşe uyandın Başağı tanede yaktı kavurdu Yakıldı harmanın boşa uyandın Hicran-ı aşk ile kendini yaktın Ömür girdabında boşuna aktın Gençliği vefasız dünde bıraktın Yıkıldı çınarın kışa uyandın Lalezar tarumar bağban perişan Kül oldu hazanda kızıl gülüşan Vebali boynunda ağlarken zişan Nâlânın gözünde yaşa uyandın Efkar duman duman inince sere Kehkeşanlar çöker dizüstü yere İncindin yoruldun ruhunda bere Kirpiği küstüren kaşa uyandın Devran-ı alemden olsanda bizâr Kör talih alnına kaderi yazar Ömür bir kuş imiş eylersen nazar Kanadı kırılmış kuşa uyandın Toprağın bol olsa yerin selamet Nihayet sende de koptu kıyamet Ahiri kabristan sonsuz ikamet Başına dikilen taşa uyandın Nilüfer Gür Gökdemir |
………………………… Saygı ve Selamlar..