yankıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın -geçmiş zaman olur ki, an’ı yaşarken hep bir ahh gelir oturur içimize.
ah ettiklerimizse, onlar zaten Allah’a havale.. Ben aslında, geçen ömrümün koynunda büyümeyi sevdim. Çocuk hala bir yanım, o yüzdendir hala hayallerin pembesine göz koymuşluğum...- bir ömür sussam, anlarmısın ki beni... sözcüklerin esaretinden kurtulduğun vakit anlarım tümcelerin çırılçıplak seni soyunmuşken harf harf imla hatası bir ayraç yüreğin ünlemsiz bir nidaya düştüğünde bilirim bilirim içindeki sessiz harflerinin ıssızlığını ses olur da adım, adım adım sana gelirim oysa, seni tüm susmalarında ve tüm yutkunuşlarında sevdim yarım kalmadı hiç bir sarılışımız seni, kollarımın arasında sana dönüşürken sevdim yüreğinin kuytuluğunda sıyrıldım tüm düş kırıklarımdan perdeliyordum her defasında gözbebeklerimi katran karası bir sevdanın çıkmaz sokağından geçtim geçtim de, kan revan yüreğim ve sırtımdaki hançerle sana geldim ben çehremi sığ yüreğine basmalarında sevdim kayıp bir zamanın susmuş sessizliğinde adımın sesinle can bulmasını sevdim bildiğim ezberleri bozup değişirken hücre hücre sana yenilendim ben senin beni bünyene kabul etmeni sevdim çocuk oldum bazen şeytandan çaldım uçurtmasını seni bağladım kuyruğuna bıraktım ipini dolanırken gökyüzünde özgürce yine bana bumerang misali dönmeni sevdim kadın oldum kimi zaman şehvetin koynunda sevişirken delice senin şevkat soluduğun öpüşlerini sevdim değişmedim hiç ağladım, aktı zehrim gözümden küfür ettim bağırdım ya da güldüm ağız dolusu ayıplanırken aymaz zihinlerde seni kattım kendime her zaman ben oldum ve senin beni ben olduğum için sevmeni sevdim severken seni sende kendimi de gördüm bitti yüreğimdeki iç savaş barıştım kendimle ateş kes şimdi ben sendeki beni sevdim -di’li geçmişin mengenesine takıldı kelimelerim şiir’se zaten vazgeçmiş benden bense şiirden ben sana şiir yazmayı sevdim Gülay Bulut |