Çocuk.İçimin seyrelen ışığına rağmen Göz kapaklarımı aralıyordu içimdeki çocuk Onun o bitmeyen sevinci olmasa Nasil geçecekti günler Yasını tuttuğum onca şeyin Cenaze merasimine gittim ben, Ellerimde çiçekler. Öyle bir duvar gibi duruyorum bazen Kırık bir duvar Hani çatlaklarından yeşeren. Yıldızlar yağıyor bazen üzerime Kuyruklarından yakalayıp Dileklerimi bağlıyorum uçlarına Saçlarımı da kesmiyorum artık Gökkuşağı onlar yüzümün Güldükçe güzelleşiyorum Ve kuşları seviyorum en çok Kanatlarına asıyorum hayatı Sessizliğin koynunda uyuyup Hala masallara inanıyorum. Gülay Bulut beşekimikibin20 |
Yüreğine
Sağlık
Selam ve saygımla