Aşk dediğimiz şey aslında kimyasal tepki...
ve gerçek aşk bana göre Yaradılandan ötürü Yaradana...

buselik makamlı bir ömrün koynunda
günü güne ekler
aşk denen kumpasa
suç ortağı olur yüreğim

firari sevdalarda harcanır gülüşlerim
hiç bilmediğim coğrafyalarda mevsimsiz çiçeklenirim
can suyum kara kuyu gözlerimden çekilir
kirpiklerime asılı şimdi hüzünlerim

düşmeden bilemezmiş kalkmayı insan
hele ki bir başınaysan
ve sinen kırık dallara mezarsa
hiç hayıflanma
bas kanayan dizlerine zamanı
yine kendinde derdinin dermanı


kaç mavide boğulduk
kaç orman yeşilini yaktık
ya da hatırı kalmayan kahvenin rengine buladık yarin gözlerini
n’oldu?
ne olursa olsun gözün rengi, aşk ne renkti?
biz hep kara çaldık
kendi beyazında boğduk


ateşe yanan pervaneler misali
sığındım Mevla’m sana
aslı suretine örnek
bir aşk’tı içimdeki
yardan geçtim de geldim
serde aşkın en yücesi


avuç açtım arş-ı âlâ’ya
dilimde bin bir dua
güvercin kanatlarına bağladım yüreğimi
nasıl olsa çıkacak her yol sana





Gülay Bulut