saklamış sevdayı parmak izlerinden yorulmuş bedeninde
neonların kırmızısını solumuş gülüşünde hayallerinin kanamalı hali...



şehri izliyordum penceremden
mini elbiseli kadın arabadan inene kadar

hızla uzaklaştı parasıyla hükümdar adam
bir araba dolusu seviş gitti

bir kadın taştı sokağa,
bin araba dolusu utanç

çaresiz kimliklerin tenini deliyor topukları
pişmanlığını yolarcasına çekiştiriyor eteğini

bacaklarındaki mora karışmış önce dudak sonra parmak izleri
kasıkları aç sevicilerin dağınık yatağı


tebessümler intiharda gülümsemelerin gölgesinde
penceremden seni izliyorum
/ sen benden habersiz

üstü açık bir utanç yanaşıyor yanına
belli ki havası kadar yok parası
gidiyor...
dalıyorsun

köşe başında esrar kokulu adam
ütüsü tek çizgi, yüzü dikiş içinde
mavi bir ışık yok ediyor erkek duruşu

sen oradasın – kıpkırmızı -

orospuya bak diyordu – şişeyi fırlatırken fren sesine karışan gölge

gülüyorsun
mecburdun
vesikalı bir hayat yazıyordun

lacivert bir kapıya uzanırken
karanlık geceye uzanırsın

bir araba dolusu adamlık alır seni
bir araba dolusu utanç

bilmediğin kaçıncı yatakta devrildi ay
kirpiklerinde çapak kadınlığına dolan döl

neonlar söner

ayaz tutmuş güneş sıyırır çarşafı
adamlar gider
kokular iz üzerinde

duvardan düşer zaman
düne ölen güne gülen
maske masken üstüne

hayata meydan okuyuşun bu sevişmeler
hayata meydan okursun aslında s e v i ş m e d e n