f a h i ş e
yol kenarında boylu boyunca yatıyor...
beyaz bluzunda hüzün ilikli dudaklarında kızıl bir ağustos sabah çoktan vurmuş saçlarına oysa gözleri aya takılmış soluğu hangi yıldız peşindedir şimdi yanından vızır vızır geçiyor kent bulut bulut geçiyor mevsim yol kenarında zifte karışıyor insanlık utanç sızıyor insanlık kanıyor döpiyesinin içinde sesinde üstünlük -belasını bulmuş, diyor bir hanım alaylı gülüşte vicdan; asfalt üstü şerit toz toprak medeniyet yol kenarında boylu boyunca yatıyor avucunda bir tutam saç bacaklarında yapış yapış adamlık sapı kopmuş çantasında bir resme dönük yüzü gözleri açık... / bir jandarma erinin gölgesine çarpıyor gazeteci çocuğun bağırışı “yazıyor, yazıyor... |
tek solukta okudum bayıldım bayıldım
tekrar tebrikler ediyorum harika eserinizi