yol kenarında boylu boyunca yatıyor...

beyaz bluzunda hüzün ilikli
dudaklarında kızıl bir ağustos

sabah çoktan vurmuş saçlarına
oysa gözleri aya takılmış
soluğu hangi yıldız peşindedir şimdi

yanından vızır vızır geçiyor kent
bulut bulut geçiyor mevsim

yol kenarında
zifte karışıyor insanlık
utanç sızıyor
insanlık kanıyor

döpiyesinin içinde
sesinde üstünlük
-belasını bulmuş, diyor bir hanım alaylı gülüşte

vicdan; asfalt üstü şerit
toz toprak medeniyet

yol kenarında
boylu boyunca yatıyor

avucunda bir tutam saç
bacaklarında yapış yapış adamlık

sapı kopmuş çantasında bir resme dönük yüzü
gözleri açık...

/

bir jandarma erinin gölgesine çarpıyor gazeteci çocuğun bağırışı

“yazıyor, yazıyor...

-Koltuk sevdasına şehri satan başkanı
-Yurdundaki kızları peşkeş çeken müdürü
-Müşteri paralarını zimmetine alan memuru

yazıyorr yazıyorrr

-Depremde yıkılan okulların ihalesini alan firmayı
-Askısı düşen mankeni,
-Öğretmeni bıçaklayan tinerciyi... Yazıyorrrr....”

-Bir gazete versene ufaklık
Bir ayıbı örtmem(iz) gerek!

Kendi sesinden utanıyor çocuk
S u s u y o r

b i n namuslunun hikayesinde
b i r namussuzu örtüyor günün gazetesi