Elinden tutmak gerek aşkı
ölüm ve sensizlik kırar kolumu kanadımı
soluksuzsam bil ki kent yangındadır kuruduysa dudaklarım Marmara çekmiştir mavisini güz sonrası sancılar yabancı değil dudaklarında idam sehpası kurulu boğazıma yapışan suskunluğum boşuna değil kalemin ucunda aşk dilenen bir şiir kirpiklerimde uykusuz üç gece ağırlığı kaç ayrılığı taşıyabilir bu kalp, daha kaç vedayı ellerinde yürür içimdeki çocuk uykunda seni izler nefesindeki kadın boğazıma yapışan suskunluğum boşuna değil onca savaşın içinde sarmışken yaraları onca dilin izini silmişken gülüşler her defasında silbaştan etmişken kavgaları halâ tutuyorsa aşk ince yerinden ve kıvranıyorsak yakıp yıkmamak için gemileri bu sessizlik boşuna değil bırak,aşk kazansın be gülüm kim ne kaybeder ... |